Mieszkańcy powiatu garwolińskiego mają możliwość odwiedzenia kilku ośrodków kulturalnych dzięki, którym mogą poznać życie i tradycję swoich przodków. Jednym z takich miejsc jest Izba Regionalna.

Izba Regionalna powstała w 2010 roku. Założycielką Izby jest pani Joanna Skwarczyńska – emerytowana nauczycielka, była kierownik internatu i była wicedyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 przy ulicy Kościuszki 53 w Garwolinie. Ośrodek powstał w Garwolinie przy ulicy Sienkiewicza na posesji moich rodziców. W skład izby wchodzą dwa pomieszczenia mieszkalne – kuchnia i pokój oraz komórka, w której przechowywane są różnego rodzaju narzędzia. W pomieszczeniach tych znajduje się ponad 550, niekiedy bardzo cennych eksponatów, przypominających minione lata- informuje pani Joanna.

Rodzice pani Joanny tak jak wielu mieszkańców Garwolina przed laty, zajmowali się kuśnierstwem a także prowadzili gospodarstwo rolne. Zachowano wiele cennych pamiątek, które przez lata służyły rodzinie. Pani Joanna umieściła je w Izbie, aby ocalały przed zniszczeniem i aby mogły je obejrzeć następne pokolenia. Część pamiątek zachowało się po babci pani Joanny. Ale nie tylko... Eksponaty, które znajdują się w izbie regionalnej, to nie tylko pamiątki rodzinne. Wiele z nich otrzymałam od moich przyjaciół i znajomych oraz kupowałam na targach staroci. Każdy otrzymany przedmiot wraz ze zdjęciem, opisem i darczyńcą umieszczany jest  w katalogu Izby. W Izbie znajduje godne miejsce i troskliwą opiekę- mówi pani Joanna.

Zadaniem Izby Regionalnej jest przechowywanie i dokumentowanie nierzadko bezcennej spuścizny dziedzictwa kulturowego. „Regionalizm to nie tylko gromadzenie pamiątek, ale przede wszystkim poszanowanie tradycji, poczucie tożsamości, rozwijanie więzi ze środowiskiem”- tymi wartościami kieruje się pani Joanna. Izba to doskonały materiał edukacyjny dla dzieci i młodzieży w zakresie historii i edukacji regionalnej, a dla dorosłych nieocenione miejsce wspomnień.

W Izbie Regionalnej znajduje się duża liczba eksponatów pochodzących z końca XIX i początku XX wieku związanych z życiem i historią naszych przodków. Są wśród nich przedmioty, którymi posługiwano się dawniej w gospodarstwie domowym m. in. kołowrotek, nosidła do wody z cebrzykami, stare żelazka, magiel ręczny, kijanki do prania, maselnice, prasa do sera itp. Ponadto w izbie znajdują się narzędzia służące do pracy na roli: sierpy, kosy, drewniane grabie, kulka do sadzenia roślin okopowych, cep, grace, motyki itp. Zgromadzono również narzędzia służące do wyrabiania i pieczenia chleba i ciasta – dzieża, niecki, drewniana szufla do mąki, foremki do babek, łopata do pieca, widelec do wyciągania babek z pieca i inne.

W Izbie znajduje się zbiór różnego rodzaju lamp naftowych zarówno tych, które służyły do oświetlania wozu, jak też takich, którymi oświetlano izby. Wśród eksponatów można także zauważyć dużą ilość różnorodnych garnków zarówno glinianych i kamiennych oraz naczyń kuchennych takich jak sagany, czajniki, czajniczki, garnki emaliowane.

Można tu także zobaczyć stare meble tworzące atmosferę minionych lat np. stoły, ławki, krzesła, kufer, szafki, wiklinowa etażerka, łóżko itp. Jest również spora liczba wyrobów tkackich, (kilimy, zapaski), a także elementy ubioru takie jak: bluzki, chusty wełniane do okrycia, chustki na głowę tzw. szalinówki, kapelusze i torebki z lat 20-30 XX w, serdak, buty i inne. Na ścianach Izby wiszą zabytkowe obrazy. Są też narzędzia, które wykorzystywane były w kuśnierstwie do obróbki skór baranich np: pioła, szkafa, klucz.

Nie sposób wymienić wszystkiego co znajduje się w Izbie. Zwykła stara puszka po herbacie, stare żelazko, wiklinowy koszyk, czy gliniany garnek osobno nie posiadają wartości zabytkowej, lecz zgromadzone w jednym miejscu tworzą niepowtarzalny nastrój, dlatego wchodząc do Izby mamy wrażenie, że przenieśliśmy się w czasie. Pani Joanna odtworzyła klimat tamtych lat. Czegoś takiego nie zobaczymy i nie poczujemy w muzeum.

Każdy zgromadzony przedmiot posiada swoją oddzielną historię, duszę, a wiek dodaje im tylko charakteru, stylu i urody.  Na większości eksponatów widoczne są ślady upływu czasu i użytkowania. Wiek niektórych szacuję na około sto lat  więc przedmioty, które zgromadziła pani Joanna mają wartość nie tylko sentymentalną ale i historyczną. W dzisiejszych czasach mało kto przywiązuje wagę do starych przedmiotów. Zwykle są niszczone, niepotrzebne nikomu, lecz nie zdajemy sobie sprawy, że w ten sposób niszczymy bezpowrotnie naszą historię, a w szczególności naszą kulturę ludową.

Mam nadzieję, że utworzona przeze mnie Izba Regionalna będzie służyła moim bliskim, a także może w przyszłości społeczeństwu garwolińskiemu. Zachęcam wszystkich do odwiedzania Izby Regionalnej i przekazywania niepotrzebnych pamiątek z dawnych lat  pod opiekę Izby - mówi Joanna Skwarczyńska.

My również dołączamy się do apelu pani Joanny. Osoby, które chcą odwiedzić Izbę Regionalną lub wzbogacić jej zbiory proszone są o kontakt na adres mailowy: joanna.s_ka@vp.pl

 
Zdjęcia: KG i Joanna Skwarczyńska

Autor: Adrian Stoń