Zima

Narty na nogi, kijki w ręce, szalik, czapka, wełniane rękawiczki i przed siebie. Gdzie? Na pola lub przez pola na Borki. Tam najbliżej była górka z której można było pozjeżdżać. Taka ośla łączka ale wtedy nie znaliśmy takiej nazwy i nie wiedzieliśmy jak poprawnie jeździć na nartach. Jazda prosto, hamowanie, trochę skrętów i podchodzenie pod górkę jodełką – ot całe nasze umiejętności.

A skąd narty na wsi lat pięćdziesiątych? Jeszcze poniemieckie się uchowały. Na sklepy z nartami trzeba było jeszcze wiele, wiele lat poczekać.

Zima 56 czy 57 roku była nietypowa. O takich zimach piszą – zima stulecia. Z powodu silnych mrozów zawieszono nam nawet na dwa tygodnie zajęcia w szkole a i drogi stały się nieprzejezdne takie zaspy wiatr usypał.

U moich dziadków zaspa przy stodole była tak duża, że z dachu stodoły można było zjeżdżać na nartach. Jeszcze w połowie maja resztki tej zaspy topniały. Gdzie to Panie tym dzisiejszym zimom do tamtych.

Tyle śniegu, takie mrozy to i wiosna inną była. Trudno jej było przyjść, co odpuściło to mróz znów wracał. Na łąkach, na tych łąkach między wsią a rzeką powstało wielkie ale płytkie rozlewisko. Rozlewisko zamarzło i powstało wielohektarowe lodowisko. Frajda niesamowita. Jak wiał wiatr to na łyżwach można było tam pojeździć prawie bez wysiłku – wystarczyło rozpiąć płaszcz i wykorzystywać go można było jako żagiel. Zdziwienie nasze budziło to, że szybciej się jechało pod kątem do wiatru a nie wtedy gdy próbowaliśmy poruszać się zgodnie z kierunkiem wiatru.

Gdy w końcu lody ruszyły nie trzeba było nikomu o tym we wsi mówić. Huk trzaskającego lodu był taki, że w całej wsi było słychać. Pobiegliśmy w kierunku mostu zobaczyć jak to wygląda co tak huczy.

Gdy podeszliśmy do rzeki porozumiewać się mogliśmy tylko krzycząc. Po prawej stronie mostu, w kierunku spływu, powstał prawie na naszych oczach zator. Kry, grube tafle lodu stawały pionowo, następne i następne tak samo się ustawiały i zatarasowały prawie całkowicie przepływ wody a i tak woda ledwo pod mostem się przeciskała. Staliśmy na moście urzeczeni tym niesamowitym zjawiskiem gdy jeden z kolegów zaczął szarpać pozostałych i pokazywał w kierunku drogi którą przyszliśmy od wsi – woda zaczęła przelewać się wierzchem drogi. Mogło nas odciąć na moście! W życiu chyba tak szybko i zgodnie nie biegliśmy – po tej wodzie też. Strach ma czasami dziwny wpływ na sprawność fizyczną.

 

SJS 30.08.2004

 

Rok 2002 - pierwsze Święta na nowym miejscu.

Ciepło w domu, przestronnie, już zapomniałem o Iberyjskiej. Któregoś dnia przejeżdżałem tamtędy i dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że tam był mój dom przez 26 lat. Najdłużej ze wszystkich miejsc tam mieszkałem. Urodziłem się w Kłodzku, później Świdnica, Siedlce, Rębków, Warszawa na Pradze, Bonifacego przez sześć lat, Iberyjska przez 26.

Gdzie się najlepiej czułem? W Rębkowie - myślę że tak naprawdę to nigdy do końca się stamtąd nie wyprowadziłem.

Kiedyś, po latach wróciłem do tego domu w Rębkowie - był już sprzedany. Zupełnie bez sensu zacząłem wchodzić do domu i wychodzić. Co jest? Co się dzieje? A już wiem - skrzypienie drzwi to zakodowany w podświadomości sygnał bezpieczeństwa. Zaśmiałem się - jak to podświadomość potrafi upominać się o swoje. Przez całe lata gdy już mieszkaliśmy w Warszawie na każde Święta uciekałem na wieś. Także w zimę.

Przychodził do mnie tam na wsi przez pewien czas Tadek. Taki dziwny chłopak który tyle papierosów wypalał jak nikt inny. Nawet w nocy wstawał na papierosa. Trochę starszy był – jak przyszedł to palił w piecu, czasami butelkę przyniósł, jedzenie przygotował jednym słowem starał się być przydatny - czasami nawet za bardzo.

Kiedyś opowiedziałem, mu że Stasio wygaduje na mnie różne nieprawdziwe a negatywne rzeczy. Nie minął tydzień a ja widzę Stasia a on ma podbite oczy. Stasio był ojcem siedmiorga dzieci więc tak naprawdę to był Panem Stanisławem.

Po pewnym czasie pożaliłem się Tadkowi że miejscowy zdun czepia się mnie bez powodu. Minął tydzień a zdun ma podbite oczy.

O-o. Okazało się że Tadek czekał na każdego z nich w nocy i lał równo - nawet nie pisnął że to on, od innych się dowiedziałem.