Nie trzeba sięgać pamięcią daleko wstecz: dzisiejsi trzydziestolatkowie i ich rodzice doskonale pamiętają granatowe fartuszki, które sami nosili, będąc w wieku szkolnym. Uczniowie przedwojennych polskich gimnazjów również nosili obowiązkowy strój szkolny. Miał on za zadanie odróżnić uczniów poszczególnych szkół. Ponadto mundurek nobilitował – nie każdy mógł być uczniem gimnazjum i go nosić. Również w wielu szkołach na świecie uczniowie są zobowiązani nosić szkolny uniform. Można więc zapytać, dlaczego mundurki szkolne obowiązujące w roku szkolnym 2007/2008 wzbudziły tyle emocji i czy dziś, po kilku miesiącach od reformy emocje te wygasły?
Zapytani przez naszą reporterkę rodzice i nauczyciele garwolińskich szkół o to, jak oceniają wprowadzenie (czy może powrót) mundurków, o samym pomyśle wypowiadali się przychylnie. Rodzice uważają, że jednolity strój zakrywa różnice dochodów w poszczególnych rodzinach. Dzieci z uboższych rodzin nie czują się upokorzone tym, że w szkole wobec rówieśników nie mogą się pochwalić posiadaniem markowych ubrań. Mundurek jest wygodnym rozwiązaniem także z tego powodu, że nie trzeba zastanawiać się każdego dnia, w co ubrać dziecko do szkoły – argumentują rodzice. Inną sprawą jest jakość wykonania uniformów. Zarówno rodzice, jak i nauczyciele są zdania, że materiały, z których wykonano mundurki pozastawiają wiele do życzenia. Duża część z nich po półrocznym używaniu jest w złym stanie: zniszczone, porozciągane i zmechacone. Niektórzy rodzice dzieci z ZS nr 2 w Garwolinie uważają, że mundurki (niebieskie koszule z kołnierzykiem i logo szkoły) są zbyt cienkie, a przy tym tak dopasowane, że dzieci nie mogą nic włożyć pod spód. Z zapytanych przez reporterkę Grajdol.pl osób tylko jedna mama ucznia z ZS nr 5 nie ma nic do zarzucenia mundurkowi, w którym chodzi jej syn. Mundurek (granatowy bezrękawnik na suwak, z logo szkoły) jest wygodny, łatwo się pierze i prasuje oraz szybko schnie.
Rodzice dzieci woleliby, żeby mundurki były w sprzedaży ogólnodostępnej. Postulują wprowadzenie kilku fasonów, które można by było kupić w sklepach odzieżowych, a przed kupieniem dokładnie obejrzeć i przymierzyć. Wówczas nie byłoby takich niespodzianek, jakie zdarzały się w tym roku w garwolińskich szkołach – w nadesłanych mundurkach rozmiar teoretycznie się zgadzał, a w praktyce były kilka numerów za duże.
A co na temat nowych ubiorów sądzą najbardziej zainteresowani, czyli sami uczniowie? Wielu z nich do mundurków podchodzi bardzo krytycznie. Podstawowy zarzut, jaki wysuwają jest taki, że są one brzydkie i niewygodne, źle w nich wyglądają i źle się w nich czują. Są przekonani, że mundurkowy eksperyment skończy się po roku. Większość uczniów regularnie przychodzi do szkoły w mundurku, ale są tacy, którym czasem zdarza się zapominać. W niektórych garwolińskich szkołach brak mundurka u ucznia jest odnotowywany w dzienniku, a konsekwencją tych wpisów może być obniżona ocena z zachowania.
Czy uniformy na dobre zagościły w polskich szkołach? Na to pytanie dziś jeszcze nie można odpowiedzieć. Obecna minister edukacji, Katarzyna Hall, skłania się ku opcji, że decyzja w tej sprawie będzie należała do szkoły. Również dyrektor jednej z garwolińskich szkół, na pytanie o przyszłość mundurków w jego placówce, odpowiada, że decyzję w tej sprawie podejmie Rada Pedagogiczna i Rada Rodziców.
Mamy nadzieję, że decyzja ta uwzględni rację wszystkich zainteresowanych stron i w przyszłym roku szkolnym mundurki (o ile zostaną) nie będą razić brzydotą, złym wykończeniem, a może nawet, zgodnie z zamierzeniem pomysłodawcy, staną się czynnikiem jednoczącym uczniów danej szkoły.
Komentarze (0)