Duchowny przyszedł na świat 6 września 1901 roku w Kamieniu, niewielkiej wsi w parafii Zwiastowania Pańskiego w Dębem w diecezji kaliskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Eugenia Władysława de domo Kononowicz. 19 dnia września tegoż 1901 roku został ochrzczony w rodzinnej parafii przez księdza Florentyna Cieślińskiego.
Przez cztery lata pobierał nauki w kaliskiej Szkole Handlowej. W okresie od 1 września 1917 do 18 marca 1919 roku odbywał naukę w Seminarium Duchownym we Włocławku, którą przerwał z powodów osobistych. Kształcenie na poziomie klas IV i V kontynuował w Gimnazjum Kaliskim.
W roku 1919 z rąk biskupa Wojciecha Owczarka, sufragana włocławskiego, dzisiaj Sługi Bożego, w kościele franciszkanów konwentualnych w Kaliszu otrzymał sakrament bierzmowania.
Był prezesem Straży Ogniowej oraz prezesem Kasy Stefczyka
W obliczu najazdu na II Rzeczpospolitą hord bolszewickich w lipcu 1920 roku jako ochotnik zasilił szeregi Armii Polskiej. Przez okres czterech miesięcy walczył na froncie. Uczestniczył w bitwie w obronie Warszawy, wojował na litewskim froncie w rejonie miasta Sejny. Ze służby został zwolniony w Grodnie w grudniu 1920 roku.
W czerwcu roku 1921 wstąpił do Seminarium Duchownego w Janowie Podlaskim. Święcenia kapłańskie przyjął 5 września 1926 roku z rąk biskupa ordynariusza siedleckiego Henryka Przeździeckiego.
W okresie od 15 września 1926 do 6 grudnia 1928 roku pełnił posługę wikariusza w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Łukowie.
Od 6 grudnia 1928 do 26 kwietnia 1933 roku był proboszczem parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Horodyszczach w dekanacie wisznickim w diecezji siedleckiej. Na miejscowej plebanii mieszkali jego rodzice. Od 4 maja 1931 roku był prezesem Straży Ogniowej oraz prezesem Kasy Stefczyka.
W okresie od 26 kwietnia 1933 do 1 września 1946 roku posługiwał jako proboszcz w parafii Trąbki. W tejże parafii noszącej wezwanie Świętego Józefa kończył prace wykończeniowe w nowo wystawionej świątyni. W Trąbkach wybudował plebanię, organistówkę oraz budynki gospodarcze.
Ze swego marnego zarobku zakupili dwie chorągwie oraz przybory potrzebne do odprawiania mszy świętej
Warto zwrócić uwagę, iż parafia Trąbki została wyodrębniona z parafii Przemienienia Pańskiego w Garwolinie dopiero w latach 20. XX wieku. Wówczas też postała myśl wybudowania kościoła. Biskup siedlecki, ww. Henryk Przeździecki, 2 lutego 1924 roku erygował miejscową parafię. Relacja z uroczystości została zamieszczona na łamach "Gazety Świątecznej". W numerze 2258 z 11 maja 1924 roku czytamy (pisownia oryginalna): "We wsi naszej znajduje się fabryka szkła. Przed wojną zatrudniała ona parę tysięcy ludzi, ale dziś znacznie się zmniejszyła i zatrudnia zaledwie około 300 robotników. Właścicielami tej huty byli dawniej Hordliczkowie; podczas wojny prowadził ją krewniak właścicieli Ejsner, ale od roku 1922 jest to fabryka spółkowa. P. Hordliczka nie szczędził grosza i starań, aby uzyskać pozwolenie na założenie w naszej wiosce parafji. Udawał się z prośbą do biskupa, a nawet do Ojca Świętego i tym jego zabiegom zawdzięczamy, że wieś nasza jest teraz kościelna. Do naszej parafji miało należeć sześć wiosek, które w początkach jedna przez drugą do nas się cisnęły. Ale znalazło się paru przeciwników, którzy dotychczas tumanią innych, żeby nie zgadzali się należeć do nowozałożonej parafji, bo to niby pociągnie za sobą duże wydatki".
Robotnicy z huty nie ulękli się wydatków, choć znajdowali się w bardzo ciężkim położeniu z powodu zastoju w przemyśle szklanym. Ze swego marnego zarobku zakupili dwie chorągwie oraz przybory potrzebne do odprawiania mszy świętej, a także dawali chętnie składki na potrzeby kościoła.
"Gazeta Świąteczna": "Gdyby robotnicy zarabiali jak po innych hutach, toby sami pokryli wydatki swojemi składkami, ale niestety, mało zarabiają. W innych hutach dano robotnikom jaki-taki ochłap z procentu, a u nas go nie dali, tylko straszyli zamknięciem fabryki. Kiedy kierownik jej zapytał robotników, czy chcą pracować trzy dnie w tygodniu i nie upominać się o procent, robotnicy i na to się zgodzili, ale pod warunkiem, że te 3 dnie pracy w tygodniu będą mieli zapewnione. Tymczasem pracowali zaledwie tydzień i zbrakło węgla. Fabryka stanęła i robotnicy nie robili cztery tygodnie, nie otrzymując od fabryki żadnej płacy. Przez cały ten czas byli bez kawałka chleba i w zimnych mieszkaniach, jednak gdy przystąpili do pracy, dają znów składki na potrzeby nowej parafji. Wobec tego, czyż nie mają prawa oglądać się na rolników ze wsi zapisanych do nowej parafji."
Kościół został poświęcony i oddany do użytku 14 października 1934 roku
W czasie probostwa księdza Rubaszka w parafii Trąbki w 1936 roku miała miejsce wizytacja miejscowej wspólnoty przez biskupa pomocniczego siedleckiego Czesława Sokołowskiego. Relacja z ww. wizytacji zamieszczona została na łamach "Głosu Podlaskiego". W numerze 20 z 17 maja tegoż 1936 roku czytamy (pisownia oryginalna): "Parafja Trąbki została utworzona w roku 1924 przez Najdostojniejszego naszego Arcypasterza J. E, Ks. Biskupa Dr. Henryka Przeździeckiego. Ziemię pod kościół ofiarowali p. p. Hordliczkowie. Pierwszy ks. prob. Stefan Nazarewicz organizuje parafję i przygotowuje materjał do budowy kościoła, ks. prob. Stanisław Filipowicz wznosi mury świątyni, obecny ks. prob. Czesław Rubaszek - przy pomocy zorganizowanego przez siebie Komitetu Budowy Kościoła oraz ofiarnych serc parafian-kończy budowę kościoła, który zostaje poświęcony i oddany do użytku 14. X. 1934 r. Pobudowano też w tym czasie budynki gospodarcze oraz wzniesiono mury plebanii do połowy. Bractwa są takie, jakie przewiduje Synod Diec. Akcja Kat. się rozwija, jest Oddz. K. St. Kobiet oraz kilka Oddziałów. K. St. Mł. Męskiej i Żeńskiej, dzielnie pracują w Akcji Kat. p. Wanda Henneberg, p. Zofja Joczowa i p. Paulina Lipińska. Towarzystwo "Caritas" rozwija się i pracuje, niosąc pomoc miejscowym bezrobotnym oraz biednym parafjanom. Wiernych. liczy parafja 2357".
Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył biskup siedlecki Jan Mazur
Od 17 maja do 5 lipca 1950 roku ksiądz Czesław Rubaszek był pełniącym obowiązki proboszcza parafii pw. Najświętszej Maryi Panny w Gocławiu.
Od 1 września 1946 do 14 października 1965 roku był proboszczem parafii Parysów. W tejże parafii noszącej wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wybudował plebanię.
Od 14 października 1965 do 30 listopada 1976 roku pełnił funkcję proboszcza parafii pw. Świętego Piusa V Papieża w Dęblinie. Tam też czynił zabiegi o wydanie zgody na wzniesienie nowego kościoła, po czym rozpoczął budowę świątyni - kościół parafialny murowany, wybudowany został w latach 1975-1981 staraniem księży kanoników Czesława Rubaszka i Mieczysława Szuciaka.
22 marca 1976 roku ksiądz Rubaszek otrzymał nominację na kanonika honorowego Kapituły Janowskiej. 30 listopada tego samego roku został przeniesiony na emeryturę. Odszedł do lepszego życia 23 lutego 1980 roku w Dęblinie. Tam też spoczęły jego doczesne szczątki. Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył biskup siedlecki Jan Mazur. W ostatnim pożegnaniu kapłana wzięło udział około 120 księży oraz tłumy wiernych z jego ostatniej i wcześniejszych parafii.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.