Janusz Pająk przyszedł na świat 19 lutego 1944 r. w Garwolinie. Jest synem Konstantego i Ireny z domu Skowrońskiej. Ukończył szkołę średnią, pracował jako urzędnik.
Był uznanym zapaśnikiem, walczył w stylu wolnym. W czasie zawodniczej kariery mierzył 172 cm wzrostu, ważył 70-75 kg. Startował w wagach lekkiej i półśredniej.
Pierwsze zapaśnicze kroki stawiał w swoim rodzinnym mieście. Garwolińska sekcja zapasów była wówczas znaczącym ośrodkiem w skali całego kraju. Dostarczyła klubowi wielu medali na zawodach rangi ogólnopolskiej.
W tym miejscu warto przybliżyć historię sekcji zapasów w Wildze Garwolin. Opiekunem zapaśników w naszym powiatowym mieście był Henryk Rogala. W młodości walczył w barwach warszawskich Skry i Legii. W 1954 r. przybył do Garwolina, gdzie w miejscowej Spójni (dzisiejsza Wilga) podjął pracę administratora na stadionie. Sekcję założył w sali mieszczącej się w budynku Domu Sportowca przy dzisiejszym stadionie, mając do dyspozycji jedynie cztery materace. Już wtedy na turniej do stolicy udało się kilkunastu garwolińskich zawodników.
Opiekę nad sekcją sprawowały ówczesne Ludowe Zespoły Sportowe. Niestety po kilku latach sekcja została zamknięta, jednak już na początku następnej dekady grupę reaktywowano. Przy wsparciu LZU zakupiono pełnowymiarowe materace 8 na 8 m.
W Garwolinie powstał zapaśniczy Ośrodek Przygotowań Olimpijskich
Warto zwrócić uwagę, iż w Garwolinie pojawił się Tadeusz Trojanowski, wielokrotny mistrz kraju, który na Igrzyskach XVII Olimpiady w Rzymie w 1960 r. został pierwszym polskim medalistą olimpijskim w zapasach. To on zgłosił drużynę do rozgrywek II ligi i do czasu zdobycia odpowiednich uprawnień przez Rogalę szkolił miejscowych zawodników. Najważniejsi w garwolińskiej sekcji zapasów byli juniorzy. Ćwiczyli w niej zawodnicy m.in. z Garwolina, Żelechowa, Parysowa i Izdebna.Zapaśnicy Wilgi brali udział w Ogólnopolskich Spartakiadach Młodzieży, odnosząc na nich wiele sukcesów. Zdobywali medale na Mistrzostwach Polski Juniorów. Wygrywali drużynowo na Spartakiadach i Mistrzostwach Polski Juniorów Okręgowego Związku Zapaśniczego.
Przypuszczalnie największym sukcesem sekcji było drużynowe Mistrzostwo Polski Juniorów na zawodach w 1974 r. w Koszalinie. Garwolińscy zapaśnicy zwyciężali w mistrzostwach kraju Szkolnego Związku Sportowego. Wówczas też trzech reprezentantów Wilgi trafiło do kadry narodowej seniorów. Byli to: Jerzy Lipski, Waldemar Kozicki i Andrzej Pielak. Wielu zawodników zasiliło szeregi kadry juniorskiej kraju.
Garwolińscy zapaśnicy wyjeżdżali na zawody do innych państw m.in. do Czechosłowacji i Bułgarii. Członkowie kadry narodowej walczyli nawet w państwach zachodnich, co w okresie PRL-u było dla młodych ludzi wydarzeniem wielkim.
Sukcesy zapaśników z Garwolina zostały zauważone w całym kraju. Polski Związek Zapaśniczy podjął decyzję o założeniu nad Wilgą Ośrodka Przygotowań Olimpijskich, którego kierownikiem został Zdzisław Rutka. Ośrodek otrzymał znaczne wsparcie finansowe, także na szkolenie zawodników. Sekcja uczestniczyła w licznych obozach, nawet dwóch - trzech w roku, także tych zagranicznych.
W olimpijskich zmaganiach na matach miasta Meksyk zajął miejsca 9. - 10.
Okres świetności garwolińskich zapasów trwał do początku lat 70. Niestety, w roku 1972 budynek Domu Sportowca został rozebrany i był to początek końca sekcji nad Wilgą. W pierwszym momencie pojawiły się plany rozbudowy ośrodka, ale pomysł spalił na panewce.Trudności w pozyskaniu lokalu stawały się coraz bardziej uciążliwe. Zapaśnicy błąkali się po okolicznych szkołach. W końcu brak sali przypieczętował likwidację Ośrodka Przygotowań Olimpijskich. Po koniec lat 70. Henryk Rogala zakończył pracę w sekcji, po czym zastąpił go Andrzej Pielak. Grupa znalazła się w Ludowych Zespołach Sportowych przy Zespole Szkół Rolniczych w Miętnem.
W tym miejscu powróćmy do naszego bohatera. Ćwiczący na początku lat 60. w Wildze Janusz Pająk jako pierwszy zawodnik z Garwolina został olimpijczykiem. Po wyjeździe ze swojego rodzinnego miasta reprezentował barwy GKS-u Tychy, Skry Warszawa, Grunwaldu Poznań i Górnika Wesoła. Był wychowankiem trenera Władysława Maksymiaka. W późniejszym okresie szkolili go trener klubowy Mirosław Żywczyk i szkoleniowiec kadrowy Józef Wojtasik.
Janusz Pająk pod koniec lat 60. zaliczał się do czołowych zawodników w kraju. Był czterokrotnym mistrzem Polski w stylu wolnym. W wadze lekkiej triumfował w 1968 r. – w kategorii półśredniej był najlepszy w latach 1966, 1969 i 1970.
Największym sukcesem zapaśnika z Garwolina był występ na Igrzyskach XIX Olimpiady w Meksyku w 1968 roku. Walcząc w stylu wolnym w wadze lekkiej (70 kg), w pierwszej konfrontacji pokonał 3:1 Afgańczyka Aka-Jahana Dastagira. W drugiej walce położył na łopatki Severino Aguilara z Panamy. W starciu trzecim uległ 1:3 Japończykowi Iwao Horiuchiemu, w czwartym przegrał 1:3 z Wayne`em Wellsem z USA. W turnieju olimpijskim zajął miejsca 9. - 10. w gronie 26 startujących. Gwoli ścisłości dodajmy, iż w Kraju Azteków w olimpijskiej kategorii Polaka zwyciężył Irańczyk Abdollah Mowahhed.
Po zakończeniu wyczynowej kariery Janusz Pająk przez kilka lat odpowiadał za szkolenie młodzieży w klubie Siła Mysłowice. W kolejnych latach wyemigrował do Niemiec.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.