Pochodził z rodziny chłopskiej, miał ośmioro rodzeństwa. Pobierał nauki w szkole powszechnej w Żelechowie. W wieku 18 lat ukończył gimnazjum w Sarnach na Wołyniu. Dorabiał jako korepetytor.
W okresie od 1926 do 1929 roku kształcił się w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Toruniu, od roku 1928 znanej jako Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej. Po promocji na porucznika marynarki przeszedł Kurs Aplikancki na ORP "Bałtyk". Odbywał służbę jako oficer okrętowy na ORP "Generał Sosnkowski". Otrzymał awans na adiutanta Szkoły Specjalistów Floty – pełnił funkcję zastępcy dowódcy ORP "Ślązak".
Jednostka stała się pierwszym celem nieprzyjacielskiego ataku myśliwskiego
Mając 27 lat, odbył szkolenie elektrotechniczne z Kursem Oficerów Broni Podwodnej w Gdyni. W roku 1934 otrzymał przydział do Dywizjonu Kontrtorpedowców. Służył na ORP "Wicher" – został zaokrętowany na okręcie podwodnym ORP "Ryś". Na kilka dni przed wybuchem II Wojny Światowej otrzymał dowództwo na trałowcu ORP "Żuraw" – jednostka typu "jaskółka" zasiliła szeregi Dywizjonu Minowców.1 września 1939 roku okręt oficera zacumowany był na redzie przy Kępie Oksywskiej vis-a-vis baterii Canet. Jednostka stała się pierwszym celem nieprzyjacielskiego ataku myśliwskiego. W wyniku nalotu okręt został uszkodzony, po czym skierował się do portu w Jastarni. Kasperski stawał do obrony Helu, dowodząc odcinkiem Chałupy - Kuźnica. Trafił do niemieckich oflagów X B Nienburg, XVIII C Spittal i II C Woldenberg.
Po roku 1945 osiadł na Pomorzu. Uzyskał przydział do służby czynnej w odradzającej się polskiej Marynarce Wojennej. Brał udział w formowaniu rodzimej powojennej floty. Został awansowany na komandora podporucznika – dowodził plutonem oficerskim Batalionu Rekruckiego.
Od roku 1946 pełnił funkcję komendanta Szkoły Specjalistów Morskich. Sprawował obowiązki starszego pomocnika szefa Oddziału Operacyjnego w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej – był Szefem Oddziału Wyszkolenia Marynarki Wojennej. W roku 1947 otrzymał awans na komandora porucznika. Dwa lata później objął dowództwo Szczecińskiego Nadmorskiego Obszaru. 12 października 1949 roku w wyniku sformowania Dowództwa Floty został zatwierdzony jako szef Sztabu Dowództwa Floty.
Wizyta niszczycieli ORP "Burza" i ORP "Wicher" w Niemczech w lipcu 1935 roku. Kmdr por. Robert Kasperski stoi pierwszy z prawej (Narodowe Archiwum Cyfrowe)
Przeszedł wielomiesięczne brutalne przesłuchanie
Służba oficera przypadła na ponury czas stalinizmu, kiedy wszystkie aspekty życia przesiąknięte były ideologią marksistowską. O tym, w jakim systemie przyszło wojskowemu żyć, wkrótce się przekonał.5 lutego 1951 roku trafił w ręce Głównego Zarządu Informacji z tzw. Informacji Wojskowej MON – figurował jako trzeci oficer z tzw. grupy "siedmiu komandorów w związku ze spiskiem komandorów". Przeszedł wielomiesięczne brutalne przesłuchanie – był torturowany w podziemiach stołecznej kwatery Informacji. Z nieludzkiej próby wyszedł moralnym zwycięzcą.
W lipcu 1952 roku trafił przed stalinowski wymiar niesprawiedliwości Najwyższego Sądu Wojskowego – został "bohaterem" spreparowanego procesu, który podległe sowieckiej władzy gazety określiły jako "spisek przeciwko władzy ludowej". Akt oskarżenia oficera stanowił m.in.: kmdr por. Przybyszewski i kmdr por. Kasperski już na początku 1946 roku zorganizowali w Szkole Specjalistów Morskich tzw. grupę bojową, która miała za zadanie "współdziałać z interwentami imperialistycznymi w wypadku starcia zbrojnego pomiędzy obozem socjalizmu a imperializmu".
Oficer był sądzony razem z kmdr. por. Zbigniewem Przybyszewskim, kmdr Stanisławem Mieszkowskim, kmdr Jerzym Staniewiczem, kmdr por. Kazimierzem Kraszewskim, kmdr por. Wacławem Krzywcem i kmdr. Marianem Wojcieszkiem. 21 lipca 1951 roku z ust stalinowskiego sędziego usłyszał wyrok kary śmierci z utratą praw publicznych i obywatelskich oraz przepadkiem mienia.
fot. "Żelechów na starej fotografii. Ocalić od zapomnienia", Część II, Tom I, Michał Sztelmach, Żelechów 2021
W wolnej Polsce pochowany ponownie z honorami wojskowymi
19 listopada roku 1952 decyzją prezydenta Bolesława Bieruta jego kara stracenia została zamieniona na karę dożywotniego więzienia. Z celi śmierci wyszedł 12 grudnia 1952 roku. Został osadzony w więzieniu o zaostrzonym rygorze we Wronkach. Wolność odzyskał po tzw. odwilży w 1956 roku – w karcerze spędził 5 lat i 3 miesiące. Decyzja o ułaskawieniu zapadła w postępowaniu MSW z 24 kwietnia 1956 roku, które wykazało brak dowodów na winę oskarżonych - wyrok z lipca 1951 roku został cofnięty, a oficerowie byli zrehabilitowani.Na skutek tortur komandor Kasperski doznał zwyrodnienia mięśnia sercowego i przewlekłego gośćca stawowego – miał stwierdzoną chorobę nadciśnieniową i chorobę dwunastnicy. Do służby w Marynarce Wojennej już nie powrócił. Nie miał mieszkania – został przygarnięty przez przyjaciela, prawnika Donalda Steyera.
Na wniosek Urzędu Rady Ministrów został przydzielony do pracy w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych w Gdańsku. W następstwie licznych chorób miał poważny wypadek, który skutkował amputacją prawej nogi.
Od roku 1971 pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Okrętowego, rok później przechodząc na emeryturę. Został odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
Operacja żołądka, którą przeszedł, w wyniku problemów sercowych skutkowała jego zgonem. Odszedł z tego świata 23 stycznia 1974 roku w Gdańsku.
Ciało oficera spoczęło na gdańskim cmentarzu w Nowym Porcie. Jego zwłoki w wolnej już Polsce zostały ekshumowane i 29 czerwca 2018 roku przeniesione i ponownie pochowane z honorami wojskowymi w Kwaterze Pamięci na Cmentarzu Marynarki Wojennej.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.