Przyszła na świat 8 czerwca 1885 r. w Warszawie. Była córką Adama i Joanny de domo Temler. Pochodziła z rodziny znanych warszawskich przemysłowców i projektantów mody. Jej ojciec pracował jako kupiec.
Wanda miała brata Wincentego, porucznika artylerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari. Jej kuzynem z kolei był Bogusław Władysław Herse, znany przedsiębiorca, członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów oraz Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa.
Ukończyła studia handlowe na Sorbonie w Paryżu. Prowadziła dom mody Bogusław Herse w Warszawie, będący jednym z większych domów tego typu w międzywojennej stolicy. Zajmowała się projektowaniem kostiumów teatralnych. W roku 1915 objęła funkcję dyrektora zarządzającego Towarzystwa Akcyjnego "Urania".
Podczas wojny polsko-bolszewickiej niosła pomoc poszkodowanym w walce z czerwoną zarazą, kierując pociągiem sanitarnym. Prowadziła aktywność społeczną w stolicy. Prezesowała Warszawskiemu Stowarzyszeniu Spożywców. W 1912 r. znalazła się w gronie inicjatorów działalności Warszawskiego Klubu Wioślarek.
Kochała góry od najmłodszych lat
Od najmłodszych lat razem z bratem odbywała piesze wędrówki po Tatrach. Na górskich szlakach nawiązała przyjaźń z Klimkiem Bachledą, jednym z najbardziej znanych przewodników tatrzańskich, członkiem Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, pierwszym polskim ratownikiem górskim, który zginął tragicznie, niosąc pomoc człowiekowi.Herse z biegiem lat dołączyła do grona najwybitniejszych rodzimych taterniczek. W 1902 r., partnerując Bachledzie, dokonała premierowego kobiecego wejścia na Mnicha w polskich Tatrach Wysokich. W roku 1910 zasiliła szeregi Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego. Wówczas też powołała do życia Sekcję Miłośników Gór Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, której została pierwszą przewodniczącą. Od 1922 r. była ponadto prezesem Warszawskiego Stowarzyszenia Spożywców.
Osoba, którą cechował daleko posunięty indywidualizm. Miała krótko przystrzyżone włosy, nosiła się po męsku
Zajmowała się fotografią, także górską i pejzażową. Pierwsze zdjęcia wykonała, będąc 10-latką, kiedy miała sfotografować świątynię w Ciechocinku. Była fotograficznym naturszczykiem, jedynie przez krótki czas terminując u Jana Heuricha.W 1904 r. wstąpiła w szeregi Towarzystwa Fotograficznego Warszawskiego, będąc z czasem jego sekretarzem. Jej fotografie ukazywały się m.in. w "Fotografie Warszawskim".
Była osobą, którą cechował daleko posunięty indywidualizm. Miała wówczas krótko przystrzyżone włosy, nosiła się po męsku, czym wprawiała w zakłopotanie, lub nawet zgorszenie, jej współczesnych.
W 1937 r. została odznaczona Krzyżem Niepodległości "za pracę w dziele odzyskania niepodległości". Była częstym gościem willi "Julia" w Konstancinie, gdzie mieszkał jej drugi brat Jan Tomasz Herse z rodziną.
Około roku 1910 we wsi Dębówka (Życzyn) w gminie Trojanów jej ojciec wybudował dla niej murowany dworek. Wówczas też w Życzynie funkcjonowało przytulisko dla sierot, a także schronisko dla pracownic firmy Bogusław Herse. Chociaż sama była wyznania luterańskiego, w miejscowości sfinansowała wybudowanie katolickiej kaplicy. Na jej podwalinach w 1920 r. doszło do erygowania parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Życzynie.
Wanda Herse była właścicielką dworku w Życzynie (Dębówce) do końca swojego życia. Zmarła tamże 23 lipca 1954 r. Została pochowana na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.